Máximo Huerta Utiel (Valentzia), 1971

Idazle eta kazetaria, Máximo Huertak bederatzi eleberri idatzi ditu, hala nola, Que sea la última vez, El Susurro de la Caracola, Una tienda en Paris, La noche soñada, No me dejes/Ne me quite pas, La parte escondida del iceberg, Firmamento, Con el amor bastaba eta Adiós pequeño, horietako hainbat hizkuntzatara itzuliak. Kontakizun ilustratuak ere argitaratu ditu, El Escritor, Elsa y el mar, La banda de Olivia eta Partir de cero bidaia liburua.

Mi lugar en el mundo eres tú eta Intimidad improvisada titulua duen zutabe eta artikuluen bilduma eta María Herrerosekin batera, bi liburu ilustratu: Paris sera toujours Paris eta Viva la dolce vita, berrogeita hamar eta hirurogeiko hamarkadetako Erroman barrena egindako ibilbidea.

Telebistan urte luzez lan egin du, idatzizko hedabide askotan kolaboratzaile aritu da eta Espainiako Gobernuko Kultura eta Kirol ministroa izan da.

Besteak beste, 2022ko Fernando Lara Eleberri Saria jaso du Adiós, pequeño lanarekin. 2014ko Udaberriko Eleberri saria, La noche soñada lanarekin, eta Kritikaren sarirako finalista izan da Con el amor bastaba eleberriarekin.